Nieuwjaarstoespraak burgemeester Jos Hessels

Nieuwjaarstoespraak

Dames en heren,

Namens al mijn opvolgers – maar zeker ook in mijn eigen naam – wil ik iedereen, die meegewerkt heeft aan deze nieuwe ambtsketen van harte danken.

Allereerst een woord van dank aan de gemeenteraad en aan het college, die het een passend idee vonden om bij gelegenheid van mijn derde termijn als burgemeester van Echt-Susteren hun burgemeester eindelijk te laten voorzien van een wettelijk goedgekeurde keten. Ik waardeer dat zeer.

Uiteraard heel veel dank aan de geweldige ambachtslieden van Edelsmid Ton van den Hout. Wat hebben ze een prachtig werk geleverd! Ze hebben onze gemeente weten te vatten in kleine symbolen, die geen van allen overheersen, maar wel allemaal in gelijke mate aanwezig zijn. “Je ziet het pas, als je het door hebt”, zou onze grote Amsterdamse filosoof zeggen.

Heel bijzonder zijn de persoonlijke schakels van de dragers in de vorm van hun vingerafdruk in het ruggedeelte van de keten. Uiteindelijk krijgt iedere burgemeester dus letterlijk een hand in de rug van zijn voorgangers.

Ik koester ook de verwijzing naar al onze kernen. U weet, dat een keten zo sterk is als de zwakste schakel. Daarom moeten alle schakels met evenveel zorg en aandacht behandeld worden en moet er snel gehandeld worden als een schakel niet meer soepel functioneert. Dat geldt dus ook voor onze dorpen en stadjes.

Precies 22 jaar na de fusie is Echt-Susteren eindelijk echt volwassen geworden, met alle symboliek die daarbij hoort. Ik wil ons daar allemaal mee feliciteren.

Dames en heren,

Laten we deze keten ook symbool laten staan voor de plezierige en vasthoudende samenhang binnen onze gemeente. Als we iets verder om ons heen kijken, zien we dat het veilige en eendrachtige Europa, waar we tachtig jaar op hebben kunnen rekenen, flinke barsten vertoont.

En dan heb ik het niet alleen over de verschrikkelijke oorlog in Oekraïne of de goed zichtbare Russische provocaties aan hun eigen grenzen. Ik heb het vooral over de minder goed zichtbare bedreigingen, die ook ons land kunnen treffen.

De laatste maanden horen we steeds meer over een cyberoorlog, die ook onze samenleving kan ontregelen. Alles wijst erop dat het geen kwestie is van óf dit scenario zich hier gaat afspelen, maar veel meer wannéér we ermee geconfronteerd gaan worden.

En nee, het laatste wat ik wil, is paniek zaaien. Dat is ook niet nodig. De kans dat ons hier de raketten om de oren zullen gaan vliegen, is uitermate klein.

Maar bedenk eens voor uzelf hoe u bent voorbereid op een stroomuitval van enkele dagen. Wat kunt u nog zonder licht en verwarming, maar ook zonder internet, zonder pinnen, met lege schappen in de winkels en geen informatie over hoelang het gaat duren? Alleen al die denkoefening is een goede eerste stap om u voor te bereiden op die grote storing.

Als gemeente zijn we druk bezig om mee te denken in dit scenario. We streven ernaar om in iedere kern van onze gemeente een plek in te richten, vanwaar contact gelegd kan worden met hulpdiensten en waar informatie te krijgen is. Maar in dit soort situaties kan de overheid niet alles oplossen. Zelfredzaamheid is iets waar iedere inwoner zelf aan moet werken.

Misschien wel nóg bedreigender is de onrust van binnenuit. Waren we gewend om nuchter en zakelijk naar dingen te kijken en op basis van feiten en cijfers besluiten te nemen, inmiddels lijkt de politiek van hoofd en hart te zijn afgezakt naar de onderbuik.

Grote delen van de bevolking zijn het vertrouwen in bestuur en medemens zodanig verloren, dat ze liever vertrouwen op deze kretologie dan op kennis, inzicht, ervaring en bedachtzaamheid. “Laten we de retoriek van ruzie en rumoer inruilen voor het vocabulaire van verdraagzaamheid en verbinding”, zo riep onze gouverneur ons vorige week op.

In navolging van zijn woorden, roep ik iedereen hier, die op welke wijze dan ook maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt, dringend op om zich niet mee te laten voeren in de maalstroom richting Fabeltjesland. Denk na voordat je iets zegt, overtuig je van de waarheid van wat je beweert en wees zeker van de haalbaarheid van je voorstellen.

Laten we in ieder geval hier in Echt-Susteren het goede voorbeeld geven en ons niet laten meesleuren in complotten en leugenachtige wijsheden. Laten we – tachtig jaar nadat we onze vrijheid herwonnen - schouder aan schouder staan voor onze vrijheid, voor onze democratie, voor onze manier van leven. Ik weet zeker dat we dat kunnen.

Want er is zoveel reden voor optimisme en hoop in onze gemeente. Kijk eens naar al die mooie projecten, die overal in de gemeente gerealiseerd worden.

Het centrum van Echt zal in 2025 nóg meer gaan bruisen met de opening van grote en kleine zaken in de Pannenfabriek. De Plats zal worden opgeknapt en op en rond de Bovenstestraat komen woningen, waardoor het gewone dagelijkse leven ook weer terugkomt in de kern.

In Susteren wordt het centrum afgebouwd met appartementen en horeca, maar ook de nieuwe wijk Louerveld zal dit jaar vorm gaan krijgen.

De kern van Roosteren gaat op de schop en ons netwerk van gemeenschapshuizen zal in de komende jaren verder worden verbeterd met nieuwe of gemoderniseerde gemeenschapshuizen in Susteren, Nieuwstadt, Echt Noord en Koningsbosch.

À propos, Koningsbosch. Zouden we dit jaar dan eindelijk groen licht mogen geven voor een nieuwe invulling van het klooster? Voor de mensen in Koningsbosch, maar zeker ook voor mijzelf, zou dat het beste nieuws zijn van het nieuwe jaar.

Dames en heren, er wordt nog steeds en op allerlei gebied hard gewerkt aan ons Smalste Stukje Nederland. We trekken hard aan de bestrijding van armoede in onze gemeente, die vaak zodanig verborgen is, dat we actief op zoek gaan naar de mensen die hulp nodig hebben. We versterken ons onderwijs, door te zorgen voor goede en toekomstbestendige schoolgebouwen. We investeren in onze groenvoorziening en het schoonhouden van onze kernen en het buitengebied. We zorgen voor veilig verkeer en proberen criminaliteit op te sporen en uit te bannen. En bij dat alles weten we de financiën in de hand te houden en de lasten voor onze inwoners te beperken.

Dames en heren,

Veel mensen, die de nieuwe ambtsketen zagen, stelden als eerste de vraag: “hoeveel weegt ‘ie? Die zal wel een stuk zwaarder zijn dan de vorige?” Ik heb daar eerlijk gezegd helemaal geen acht op gegeven. He ain’t heavy, he’s my brother, zongen The Hollies al toen ik nog op de kleuterschool zat. Het maakt ook in dit geval niet uit hoe zwaar de last van het symbool is, als het doel waar dat symbool voor staat maar de moeite waard is.

In die gedachte wens ik u allen een gezond, een gelukkig, een succesvol, een veilig en bovenal een zalig 2025!